Konkurs na ekspozycję stałą Muzeum w Sobiborze
współpraca z anną rzeźnik i kasprem skirgajłło-krajewskim
Wykreowana przestrzeń nie tylko zrywa z koncepcją muzeum Zagłady jako swoistego laboratorium architektury psychologicznej, którego zadaniem jest emocjonalne poruszenie zwiedzającego, ale, w nawiązaniu do koncepcji twórców muzeum i upamiętnienia mówiącej o potrzebie ochrony zwiedzających, zapewnia im poczucie bezpieczeństwa. Służą temu wprowadzające ciepły, przyjazny nastrój drewniane panele, czy tapicerowane siedziska, zachęcające do chwili odpoczynku. Zabiegi te wzmacniają cel główny — podkreślenie realnych miejsc i przedmiotów, zachowujących stymulującą emocjonalnie „moc”, i czytelne oddzielenie ich od niekonkurujących z nimi, pełniących czysto służebną rolę struktur neutralnych, takich jak budynek muzealny i współgrająca z nim, organizująca prezentację reliktów wystawa. Realizacja pozwoli na stworzenie przekonywującej i uczciwej formy reprezentacji przeszłości, dającej zwiedzającym możliwość nie tylko emocjonalnego, ale też intelektualnego zbliżenia się do tajemnicy, jaką kryje sobiborski las.
